 Ze is ingenieur en heeft een bijzondere interesse voor de circulaire economie. Verder treffen me haar open blik en de springerige donkere krullen die in al hun frivoliteit een leuk contrast vormen met haar sérieux. Ze staat op het punt om te solliciteren naar een functie die dicht bij haar hart ligt, waarbij ze haar passie voor duurzaamheid en de transitie-idee kan vormgeven. Eerder is ze min of meer stukgelopen tegen een werkomgeving die lak heeft aan een duurzame toekomst, dus dit lijkt een buitenkans om het roer om te gooien.
Maar ze twijfelt. De functie vereist inzicht in een aantal specialistische processen buiten haar kennisdomein, en dat kan ze alleen waarmaken als ze gaat overcompenseren. Met andere woorden, als ze zoveel tijd en energie steekt in die lacunes dat ze kan presteren op professioneel vlak maar zichzelf voorbijloopt op privé-vlak. Met haar jonge gezin wil ze dat risico niet lopen. Wat doet ze nu best : toch zichzelf verkopen of maar beter nu al afhaken ? Zoals zo vaak is er een derde weg: met open vizier naar dat sollicitatiegesprek stappen. Je bekijkt het als exact wat het is : een aftastend gesprek waarbij werkgever en werknemer dezelfde belangen hebben nl. zo goed mogelijk relevante en accurate info uitwisselen. Je benoemt wat je allemaal wel kunt aandragen : communicatietalent, technisch inzicht, een team samensmeden bijvoorbeeld. En je benoemt net zo goed wat je niet hebt of, anders gesteld, wat je nodig hebt om er een succes van te maken : ondersteuning van de juiste specialisten bijvoorbeeld. Deze aanpak kan je behoeden voor 2 cruciale valkuilen. Enerzijds is er dat oh zo herkenbare psychologische mechanisme dat maakt dat we onszelf teveel willen verkopen tijdens een selectieprocedure. De dynamiek van het solliciteren brengt je ertoe om argumenten naar voren te schuiven die illustreren waarom jij de ideale kandida(a)te bent voor de vacature. Ongemerkt ga je daarmee ook jezelf overtuigen en kom je in een soort milde tunnelvisie terecht : natuurlijk ben jij het beste geplaatst om deze functie op te nemen dus moet je dat ook doen als je een voorstel krijgt. Is dat zo ? Je mag gerust een stapje terug nemen en nog eens nuchter bekijken of dit wel echt is wat je wilt. Wat je aankunt. Waar je gelukkig van wordt. Anderzijds is er dat oh zo herkenbare psychologische mechanisme dat maakt dat we voor 100% gekwalificeerd willen zijn en alle jobvereisten willen kunnen invullen, anders vindt de werkgever wel iemand anders. Is dat zo ? Uiteraard stuurt een werkgever erop aan om de best mogelijke kandidaat te vinden maar uiteindelijk is het toch een kwestie van geven en nemen. Van aanvaarden dat een medewerker een aantal gegeerde talenten in huis kan hebben maar zeker niet alle gewenste, en dat het misschien slimmer is om de functie toe te snijden op een goede kandidaat dan andersom. Met dat open vizier vertel je een werkgever of recruiter ook dat je goed weet waarvoor je staat. Dat je je bewust bent van je waarde zonder dat je te ver wilt springen. En dat wekt vertrouwen. Een betere basis voor een professionele samenwerking is nauwelijks denkbaar. Wil je ook graag eens vrijuit praten over je twijfels rond solliciteren of over hoe je een moeilijk gesprek met je werkgever kunt aanpakken ? Neem dan gerust eens contact op: [email protected] of tel 0473710406. Hartelijke groet Anne P.S. Deze blogpost verscheen eerst als e-mail. Ook regelmatig een artikel of tips & tricks in je inbox? Schrijf je dan in om de mails te ontvangen.
0 Comments
Helpt muziek jou om productiever te zijn of je beter te concentreren als je denkwerk wilt verrichten of wilt studeren ? Het antwoord op deze vraag is heel persoonlijk natuurlijk. Voor mezelf werkt alleen stilte echt goed, voor anderen kan muziek heel motiverend zijn. Uiteraard bestaat hier wetenschappelijk onderzoek over, en met name naar de types van muziek die het best passen als ondersteuning wanneer je wil presteren. Wat zijn mogelijke positieve effecten van het luisteren naar muziek ? Deelnemers aan het onderzoek waren sneller klaar met hun taken en ontwikkelden betere ideeën. Mogelijke negatieve effecten ? Muziek kan een stoorzender zijn voor begrijpend lezen en informatieverwerking, vooral bij muziek die je aandacht teveel opeist en waarbij je heen en weer schakelt tussen het luisteren en het werken (multitasking dus). Met welke soorten van muziek is het goed werken ? 1. Klassieke muziek, en dan met name barokmuziek. Bach natuurlijk, maar ook Vivaldi, Händel, Pachelbel, Rameau… 2. Natuurmuziek, en dan vooral het rustgevende geluid van stromend water, regendruppels en ritselende bladeren. 3. Epische muziek, versta : de soundtrack van meeslepende films, vooral als je een extra motivatieboost kunt gebruiken. 4. Popmuziek die je goed kent, met een simpele muzikale structuur, en in een andere taal dan de taal waarin je aan het werk bent. Of nog beter : zonder songtekst, zodat je niet geneigd bent om mee te gaan denken. 5. “Ambient” muziek : instrumentale muziek die specifiek is geproduceerd om een bepaalde sfeer te creëren maar die zo veel mogelijk op de achtergrond blijft. 6. Muziek van videospelletjes, als je daaraan gewend bent. Denk : de soundtrack van SimCity. Deze muziek is immers ontworpen om je spelprestatie te verbeteren. Tenslotte : als je eenvoudige, repetitieve handelingen uitvoert, maakt de keuze van de muziek niet veel uit. Als je er goedgezind van wordt, is het allang goed. Wil je ook graag de dirigent zijn van je eigen productiviteit of concentratie? Of werken aan een ander aspect van je werk en loopbaan ? Je bent heel welkom : [email protected] of tel 0473710406. Hartelijke groet Anne P.S. Als je bij mij op coachinggesprek komt, dan staat de tweestemmigheid van onze dialoog voorop, en niks anders. Toch heb ik bij sommige coachees het gevoel dat ze swingender buitenstappen dan ze zijn binnengekomen, en dat er een muziekje past bij de flow die ze in hun job willen ervaren :-) P.P.S. Deze blogpost verscheen eerst als e-mail. Ook regelmatig een artikel of tips & tricks in je inbox? Schrijf je dan in om de mails te ontvangen.  Zou jij ook graag wat creatiever zijn ?
Creatief : de term komt van het Latijnse creare, scheppen of voortbrengen. Iedereen kan het en iedereen doet het ook. Maar sinds de Renaissance en de cultus van het creatieve genie die daar haar oorsprong vindt, denken we heel verheven over creativiteit als een bijzondere gave. En dat is jammer, en onterecht, want we kunnen best wat meer scheppingskracht, originaliteit, fantasie aan de dag leggen ondanks ons drukke leven. Volgens een recente studie zou dat alleen maar gunstige effecten hebben op ons mentale welbevinden. Vandaar 21 tips voor doordeweekse creativiteit :
hartelijke groet Anne P.S. Bonustip : schrijf een lijst met tips voor iets waar je expertise in hebt :-)
“Ik ben mezelf niet meer”. Heb je dat al eens over jezelf gezegd ? Of over iemand anders ? “Ik herken hem niet meer”. “Zij is zichzelf niet meer “. Als we intense veranderingen opmerken bij iemand in onze omgeving, dan is dat soms op een pijnlijke manier, zoals wanneer iemand een schaduw van zichzelf wordt door een verslaving, een pijnlijke echtscheiding, dementie. Het lijkt dan alsof iemands identiteit uiteenrafelt.
Maar sommige diepgaande verschuivingen in je leven, leiden er juist toe dat je méér jezelf wordt, zoals wanneer je eindelijk je passie vindt of wanneer je je gezondheid drastisch weet te verbeteren. Dan vind je pas je ware zelf. De transformatie kan gigantisch zijn, maar je identiteit wordt niet afgebroken. De paradox zou dus kunnen luiden : als je dezelfde persoon wil blijven die je was, moet je radicaal veranderen. En doelgericht veranderen. Als alles goed gaat, dan is je toekomstige zelf een meer opengebloeide versie van je vroegere zelf, en je vroegere zelf bevatte al de kiem van wat je kon worden. Dit principe vinden we terug bij verschillende filosofen, maar we zien het ook in de natuur. Stel, je maakt een boswandeling en onder een groepje eiken knetsen plots de eikeltjes weg onder je laarzen. Dan weet je dat elk van die vruchtjes in zich de potentie heeft om uit te groeien tot een enorme eik. Andersom zie je de machtige eiken als het resultaat van het groeiproces van één eikel. In de plantenwereld is het doel behoorlijk rechtlijnig, bij mensen gaat het er veel complexer en veelzijdiger aan toe. Soms hebben we geen idee van wie we zijn – tot we worden wie we zijn. Dat maakt het zo moeilijk om grote levenskeuzes te maken. Als je beslist om een kind te krijgen, bijvoorbeeld, dan kan die beslissing zo’n transformatie met zich brengen dat je de pro’s en contra’s niet vooraf kunt afwegen. Want de persoon die je wordt door die beslissing zou wel eens helemaal anders kunnen zijn dan je huidige zelf. Hoe lastig is dat ?! We schieten er dus niets mee op om onze identiteit statisch op te vatten. Het is veel werkbaarder om ons “zelf” als een dynamisch concept te zien. Als we een nieuwe relatie aangaan, opbloeien in een nieuwe carrière, of een nieuwe hobby in de vingers krijgen, dan maken we een doelgerichte verandering mee maar we worden niet minders onszelf. Integendeel, zo’n verandering helpt ons juist om meer te worden wie we zijn. Zware kost, deze filosofisch getinte blog post ? Geen nood als je het liever praktisch houdt : dan neem je gewoon eens contact op. Coaching kan je zeker helpen met doelgerichte verandering. Mailen naar [email protected] of bellen naar 0473710406 of https://brusa.be verkennen is hiervoor de eerste stap :-) P.S. En onthoud dit : als je geen zin hebt om open te breken en door een transformatieproces te gaan, dan blijf je voor altijd… een eikel ;-)  “Terwijl hij door Regent’s Park wandelde – over een laan die hij altijd koos, uit de vele – kreeg Jasper Gwyn ineens het duidelijke besef dat wat hij elke dag deed om de kost te verdienen, niet langer bij hem paste. Die gedachte was al vaker bij hem opgekomen, maar nooit eerder zo helder en hoffelijk”. Dit zijn de eerste twee zinnen uit “Mr Gwyn” van Alessandro Baricco, een prachtige roman over een schrijver die zijn bestaan omgooit. Overigens is die ommezwaai niet eens het echte thema van de roman maar de ingang langs waar de schrijver een raadselachtig, filosofisch verhaal neerzet over werkelijk contact tussen mensen, over literatuur, over hoe we onszelf en de ander zien. Terug naar die eerste zinnen : ik ken ze uit het hoofd omdat ik ooit het eerste hoofdstuk van dit boek op een podium heb gebracht, voor een examen voordracht, maar ook omdat ze bij mezelf zoveel losmaakten. Veel vragen en uiteindelijk ook enkele goede antwoorden. Misschien doen ze dat bij jou ook ? Als je twijfelt of je het aandurft om je leven over een andere boeg te gooien en jezelf heruit te vinden, dan kan je in dit boek troost en inspiratie vinden. Zo’n stap veronderstelt overigens dat je je eigen verhaal door en door kent en dat je het op een coherente manier kunt vertellen zodat je tot een helder zelfportret komt – ook daarover gaat dit boek. Het punt dat ik hier graag wil maken, is dat je hiervoor ook heel goed met een coach aan de slag kunt. Iemand die je helpt om zowel concreet als met diepgang je eigen verhaal te verwoorden en van daaruit de sprong te maken naar iets nieuws. Kom gerust eens langs ! [email protected] of tel 0473710406 Fijne start van het nieuwe jaar ! Anne P.S. Het boek telt ca. 190 pagina’s en is dus zelfs voor drukbezette mensen haalbaar. Een loopbaantraject bestaat uit 4 uren individuele begeleiding en is dus zelfs voor drukbezette mensen haalbaar ;-)  Uhuh ? Is het al bijna half december ? ! Even pas op de plaats maken dan, en terugblikken naar wat er is geweest en vooruitkijken naar wat het volgende jaar mag brengen. Klinkt cliché, maar is eigenlijk wel spannend om te doen als je er écht aandacht aan besteedt.
Want, in alle eerlijkheid, hoe vaak doe je dat ? Ik zal voor mezelf praten : meestal jakker ik door de dagen, weken, maanden en kom ik er niet aan toe om naar het ganse plaatje te kijken. Welke kansen heb ik gezien, welke heb ik gemist, welke doelen heb ik (eindelijk) bereikt, welke dingen zijn er gebeurd waar ik niet eens van gedroomd zou hebben ? En dan mijn goede voornemens voor het nieuwe jaar, hah ! Welke blijven in de droomfase steken en met welke ga ik effectief aan de slag ? Hoe pak ik het aan om ze in doelstellingen en concrete plannen om te zetten ? Als jij ook de neiging hebt om te evalueren en vooruit te plannen en je wilt er dit jaar iets leuks van maken, dan heb ik een tip voor je : het Jaarkompas 2018 – 2019. Je kan het hier downloaden : https://yearcompass.com Het Jaarkompas is het project van een groepje Hongaarse studenten. Het is een boekje dat je stap voor stap door de terugblik en de planning loodst en dat je je eigen antwoorden helpt vinden op de Grote Levensvragen. Op een vlotte, toegankelijke manier. Ga het maar zelf ontdekken ! Als je een intentie neerpent die zou leiden naar een omslag in je werk of leven en je wil daar graag met iemand over sparren, neem dan gerust eens contact op : [email protected] of tel 0473710406. Fijne feestdagen !
1. Hoe werkt loopbaanbegeleiding ?
Daar kan ik heel veel over vertellen :-), maar laat ons even kijken naar wat je zeker moet weten :
Als je je afvraagt wat “coaching” nu eigenlijk inhoudt, dan zit je hier goed. 2. Hoe lang duurt een loopbaantraject ? Dat bepaal je voor een groot stuk zelf : hoe snel wil je gaan ? Tussen twee gesprekken verloopt minimaal een week. Het gemiddelde is ca. 1 gesprek om de twee weken. Tussen de afspraken in ga je immers zelf aan de slag met reflectiewerk en/of actieve opdrachten. Bij een dringende vraag is een snel traject bespreekbaar. 3. Moet ik voor een traject één of twee loopbaancheques inzetten ? Met één loopbaancheque heb je recht op vier uur loopbaanbegeleiding. Ik dring niet aan op het inzetten van twee loopbaancheques. Ik ga uit van één cheque, omdat je als coachee dan gedurende 6 jaar je handen vrij hebt om eventueel later een tweede cheque in te zetten. Ik streef er naar om de zelfredzaamheid van mijn coachees zo veel mogelijk aan te boren, zodat zij op een duurzame manier verder kunnen. Het kan natuurlijk zijn dat je loopbaanvraag complex is en meer dan vier uur begeleiding vraagt. Geen probleem, dan stappen we naadloos over naar een tweede traject. Een spreiding kan ook : bijvoorbeeld als je eerst gaat voor een opleiding en je je een jaar later wilt voorbereiden op concrete sollicitaties. 4. Wat is het verschil tussen een loopbaancheque en een opleidingscheque ? Met één loopbaancheque heb je recht op één traject (vier uur begeleiding). Aan het einde van je traject vat je alle inzichten en intenties samen in een persoonlijk ontwikkelingsplan. Als je daarin opneemt dat je een opleiding wilt volgen, dan geef ik je een attest om opleidingscheques aan te vragen. Hiermee betaalt de overheid een gedeelte van het inschrijvingsgeld terug. Voor de specifieke voorwaarden verwijs ik je naar VDAB. 5. Wat als ik niet voldoe aan de voorwaarden om een loopbaancheque aan te vragen ? Dan nog kan je loopbaanbegeleiding volgen maar de vergoeding die je betaalt, wordt niet gesubsidieerd. Neem even contact op, dan bekijken we samen de mogelijkheden. Dit is maar een greep uit de mogelijke vragen. Nog vraagtekens ? Ik help je met plezier verder : [email protected] of tel. 0473710406. Ik maak een zalige herfstwandeling met een goede vriendin. Zij vertelt dat ze in huis met een grote opruimslag bezig is : alle overbodige spullen worden gesorteerd en gaan hup de deur uit. Dat doet ze niet onder invloed van een of andere opruimgoeroe maar omdat ze aanvoelde dat de tijd er rijp voor was. Wat zit dat aanvoelen juist ! Het sluit perfect aan bij de transformatie die we momenteel in de natuur zien, en waar de bomen het meest sprekende voorbeeld van zijn. Bomen laten nu hun bladeren vallen want de knoppen voor volgend jaar zitten al klaar. Het zou absurd zijn om vast te houden aan die blaadjes, ook al zijn ze een lente en zomer lang intensief bezig geweest met er vocht en voedingsstoffen naar toe te sturen. Het is tijd voor een volgende fase in de cyclus. Maar bomen doen nog iets anders : ze zetten hun eigen prestaties van het afgelopen seizoen kracht en kleur bij en nemen afscheid met schitterende herfstkleuren. Terzelfdertijd houden ze ook de wijsheid en ervaring vast, over het voorbije kurkdroge jaar en hoe ze dat kunnen overleven. Kan jij dat ook ? Meegaan in de cyclus en als de tijd er rijp voor is, fier zijn op wat je hebt bereikt, beslissen wat je bijhoudt en laten gaan wat niet meer van pas komt ? Misschien is dit een goede periode om de plus- en minpunten van je job op een rijtje zetten, en duidelijk af te wegen wat nu echt voor jou belangrijk is ? Binnenkort wordt in vele bedrijven de traditionele ronde van evaluatiegesprekken weer op gang getrokken : tijd om een overzicht te maken van alles wat je het voorbije jaar hebt neergezet, waar je trots op bent en waarover je dus zeker het geheugen van je manager moet opfrissen, waar je meer van wilt doen en wat je liefst zou schrappen. Heb je je prioriteiten voor je werk en privéleven helder op een rijtje ? Weet je waar je voor staat en wat wel of niet bij je past ? Waar je met plezier verder energie in steekt en wat je liefst overboord gooit ? Als het idee van een volgende loopbaanstap sluimert : is je cv opgekalefaterd ? Weet je goed wat er wel en niet in moet ? Oogt het professioneel en overzichtelijk ?
Als je dit soort opruimactiviteiten nu goed aanpakt, dan kunnen je inzichten zich gedurende de winter beter verankeren en heb je de basis gelegd om in de lente met frisse energie je plannen uit te voeren.
Wil je eens samen sparren ? Samen met een coach uitzoeken wat er goed zit, je losmaken van overtuigingen die je tegenhouden, structuur brengen in je gedachten en je warmdraaien voor de volgende stap ? Als je jezelf wat ordening en structuur toewenst en graag met mij wil werken, voel je dan vrij om te mailen naar [email protected] of te bellen naar 0473710406. Emma heeft een stevig universitair diploma, een stabiele relatie en een fijne vriendenkring. Een jaar geleden is ze zorgeloos begonnen aan haar eerste goedbetaalde job ; ruim voor haar afstudeerdatum had ze al een contract op zak. Sprookje ! Of toch niet ? Die eerste werkervaring was helemaal niet wat ze had moeten zijn. Het heeft de bodem onder haar zelfvertrouwen weggeslagen. Nu zit ze in mijn praktijk en ze oogt hulpeloos. Ze heeft geen idee hoe ze nu verder moet. Om te beginnen weet ze niet wat ze wil. Aanknopingspunten vindt ze niet. Geen duidelijke interesses, laat staan latente interesses. Blanco.
Jaloezie is een complexe emotie die je niet zomaar in woorden kunt vatten. Als ik toch een niet-zo-genuanceerde poging waag : iets willen hebben wat een ander (ook) heeft / iets willen zijn wat een ander (ook) is. Er zit dus verlangen onder. Het wordt duidelijk dat je iets wil… daar moeten we ons dus bewust op richten om onze aspiraties te verhelderen. Let wel : je neemt dat jaloerse gevoel au sérieux. Je stopt niet bij de vaststelling dat je jaloers bent op iemand. Je gaat uitzuiveren en in detail beschrijven wat het dan precies is dat je verlangen opwekt. Dan besef je bijvoorbeeld dat je niet het ganse leven van die vriendin wil, maar dat het je eigenlijk gaat om haar speelsheid of haar werkkracht. Als je dat helder hebt, kan je uitzoeken hoe je dat in je eigen leven kunt realiseren. Je laat je inspireren. Op die manier is de taboe-emotie een bijzonder nuttige toegangspoort om te weten te komen wat je nu eigenlijk wilt. En kan je er iets constructiefs mee doen vóór je groen wordt. 
In vergelijking daarmee lijkt het veel eenvoudiger om online te gaan netwerken. Ook vanachter je scherm kan je in contact komen met interessante gesprekspartners en het kost je zelfs geen verplaatsing. Ik denk dan in de eerste plaats aan LinkedIn. Als je je houdt aan de online etiquette – die overigens verdacht veel lijkt op offline omgangsvormen – dan kan het allemaal soepel verlopen. Waar let je dan zoal op ? - Als je met iemand wil connecteren, gebruik je de mogelijkheid om een persoonlijk berichtje te schrijven voor je op de “connect” knop klikt. Op een receptie zou je het niet in je hoofd halen om in het voorbijgaan zomaar je visitekaartje in iemands hand te duwen. Je zult jezelf persoonlijk introduceren of je laat iemand anders dat doen en je wisselt enkele woorden met die persoon. Als je online contact zoekt, wil je net zo beleefd en hartelijk overkomen, toch ? - Incognito met iemand in gesprek willen gaan, dat is iets voor leden van het koningshuis of voor beroemdheden (waarbij de vraag is of het hen nog zou lukken om onherkenbaar te blijven). Zelf geef je de voorkeur aan een open vizier, en dus zet je een goed herkenbare profielfoto op LinkedIn. - Om dezelfde reden maak je je profiel niet (half) anoniem. Zorg ervoor dat je volledig zichtbaar bent. Daarmee kom je zelfzeker, betrouwbaar en sympathiek over. Bovendien krijg je dan ook informatie over wie jouw profiel heeft bekeken. - Op een receptie vertel je de ander in enkele woorden wie je bent, wat je doet en waarschijnlijk ook waar je werkt. Niets houdt je tegen om ook publiciteit te maken voor je werkgever maar je zou een vreemd figuur slaan als de bedrijfsslogan het eerste is dat je vertelt. Op dezelfde manier gaat de samenvatting in je LinkedIn profiel over jou, en niet over je werkgever. - Als je echt wilt netwerken, maak je het je gesprekspartner zo makkelijk mogelijk om je te bereiken. Je wilt niet dat hij het opgeeft omdat hij nergens je e-mailadres vindt. Je vult je contactgegevens op LinkedIn dus zo volledig mogelijk in : je e-mailadres, website, social mediakanalen, telefoonnummer. - Als je voor ogen houdt dat het basisprincipe van netwerken bestaat uit “geven”, dan ben je goed vertrokken. Dat “geven”kan allerlei vormen aannemen en hoeft geen fysieke gift te zijn. Je kan bijvoorbeeld tips geven uit je eigen vakgebied, meedenken met een ander, een artikeltje doorsturen dat relevant is, iemand verwijzen naar de juiste persoon, een aanbeveling schrijven. - En tenslotte : op een receptie hoef je niet met iedereen te praten, maar het is een gemiste kans als je in je groepje oude bekenden blijft hangen. Stel je ook op LinkedIn open voor mensen die je nog niet kent.
|
AuteurSchrijf iets over uzelf. Maak u geen zorgen over toeters en bellen, een overzichtje volstaat. Archieven
December 2019
Categorieën |
RSS-feed
