Loopbaankeuze, iemand ?

Over hoe lastig het is om op te geven wat je hebt opgebouwd.
 
Herken je dit : je loopt al maanden rond met het ongemakkelijke gevoel dat je werk niets meer te maken heeft met wie je bent. Stilaan groeit het besef dat je het roer wil omgooien. Dat betekent opnieuw beginnen : een nieuwe studie, een andere carrière. Maar dat lijkt je gewoon onmogelijk ! Hoe kan je wat je tot nu toe hebt opgebouwd zomaar opgeven ? Je hebt al zoveel geïnvesteerd : in je carrière, in je job, in je professionele reputatie. Je voelt je verlamd : je wil een andere weg inslaan maar de risico’s zijn veel te groot.  
 
Het hoeft niet zo te zijn : je kan jezelf bevrijden van de patstelling en stappen zetten naar een job die je wel vervulling geeft, die bij je persoonlijkheid past en waarvoor je ’s ochtends met plezier de lakens van je afgooit en uit je heerlijk warme bed stapt.  Om te beginnen kan je jezelf losmaken uit de eindeloze gedachtenkringetjes en de verlammende keuzestress.
 
Ik geef je enkele suggesties waarvan ik persoonlijk heb ervaren dat ze helpen :
 
1. Geef ruimte aan de vragen en de verwarring
Ik ga je niet aanpraten dat dit een fijn gevoel is. Dat is het niet. Verwarring is wel een noodzakelijke voorwaarde om een opening te maken naar verandering. Met in steen gehouwen zekerheden kom je niet in beweging ; de rusteloosheid die je ervaart als je gedachten zijn opgeschud, doet dat net wel. Ga de vragen dus niet uit de weg en gun jezelf een onzekere periode.
 
2. Onderzoek je tijdsperspectief.
Stel dat je nu 37 bent en ongeveer 15 jaar aan de slag. De ommezwaai die je in gedachten hebt, kost je opnieuw twee jaar studie. Als je die twee jaar afzet tegen je loopbaan tot nog toe, dan voelt dat als een enorme investering : 13% van je werkende leven.  Het is best moeilijk om je voor te stellen hoe de dingen er uit zien in de toekomst, laat ons zeggen op je 67e. Probeer het toch eens. Als je vanuit dat punt in de tijd kijkt, dan krijgen die twee jaar een totaal andere betekenis, dan vertegenwoordigen ze zo’n 4 % van je beroepsleven. Hoe breder je tijdshorizon, hoe bescheidener dus de duur van die studie uitvalt. En hoe zwaarder de impact voor de rest van je leven als je besluit om het roer niet om te gooien.
 
3.  Besef dat jouw voorzichtigheid “des mensen” is.
Dat je terugschrikt om risico te nemen, is doodnormaal. Uit onderzoek van de psychologen Kahneman en Tversky bleek dat de waarde die mensen aan verlies toekennen tot tweemaal groter kan zijn dan de waarde van eventuele winst. We zijn psychologisch gevoelig voor alles wat verkeerd zou kunnen gaan : dat vergroten we uit. Dus hebben we schrik voor een loopbaanverandering, kijken we eerder naar onze zwakke dan naar onze sterke punten en blijven we zitten waar we zitten. Nu wil ik maar zeggen : dit beseffen is het halve werk, daarna kan je moed verzamelen J
 
4. Denk in kleine stapjes
Als je toe bent aan een switch, is de kans groot dat je je een ideaalbeeld vormt van waar je naar toe wilt. Op zich is daar niets mis mee, maar zorg ervoor dat je niet gefixeerd geraakt op de gigantische transformatie die dat veronderstelt.  Je hoeft niet in zevenmijlslaarzen de Mont Blanc te beklimmen.  Denk “evolutie” in plaats van “revolutie”.  Bedenk welke kleine stappen je zou kunnen zetten, of wat je zou kunnen uitproberen op minischaal. Een avondcursus volgen ? Gaan praten met mensen die een totaal ander beroep dan het jouwe uitoefenen ?
 
Met dit soort twijfels en vragen kan je heel goed terecht bij mij als loopbaancoach. 
Mailen naar anne.verstrepen@brusa.be of bellen naar 0473710406 is hiervoor de eerste stap :-)

---