Het komt erop aan alles te leven

Je moet de dingen
hun eigen, stille,
ongestoorde ontwikkeling laten
die diep van binnen komt
en die door niets opgejaagd
of versneld kan worden;
alles moet rijpen –
en pas daarna worden gebaard.
 
Rijpen als een boom 
die zijn sappen niet stuwt
en die rustig in de stormen
van het voorjaar staat
zonder angst,
dat er straks geen zomer zal volgen.
Die zomer komt er toch!
 
Maar hij komt alleen voor geduldige mensen
die leven
alsof de eeuwigheid voor hen ligt,
zo zorgeloos stil en ver…
 
Je moet geduld hebben
met de onopgeloste zaken in je hart
en proberen de vragen zelf lief te hebben, 
als gesloten kamers,
en als boeken die in een zeer vreemde taal
geschreven zijn.
 
Het komt er op aan alles te leven.
Als je de vragen leeft,
dan leef je misschien
langzaam maar zeker,
zonder het te merken,
op een goede dag
het antwoord. 

Deze gedachten (1) van Rainer Maria Rilke behandelen een thema dat vaker in mijn leven heeft gespeeld, en nog speelt.  Ik vind troost en wijsheid in Rilke’s beschouwingen en laat ze dus liefst voor zich spreken.  Lees de tekst misschien nog eens. En nog eens.

Hartelijke groet
Anne

P.S. Als je graag eens wilt sparren over de "onopgeloste zaken in je hart”, voel je dan vrij om me te contacteren voor een afspraak : anne.verstrepen@brusa.be of 0473710406.

(1) Deze tekst circuleert op het internet als een gedicht van Rilke, maar dat klopt niet. De zinnen zijn geplukt uit Rilke’s “Brieven aan een jonge dichter”, dus de gedachten zijn wel door hem geformuleerd maar hij heeft het zelf nooit als gedicht bedoeld. Wat niets afdoet aan de inhoudelijke kracht van zijn ideeën.